Meriant
 Pagina printen

Ik Zorg

De campagne 'Ik Zorg' is gestart. Dit is een grote landelijke campagne vanuit het ministerie van Volksgezondheid, Sport en Welzijn om meer mensen voor werken in de zorg te laten kiezen. Het laat echte zorgmedewerkers zien die met hun hart hebben gekozen voor de zorg. Zo ook een aantal Meriantcollega's.

Centraal staan de mensen die in de zorg en welzijn werken. Met de slogan 'Ik Zorg' vertellen ze wat ze doen, waar ze trots op zijn en delen ze informatie over werken in de zorg en welzijn. Zaken waarvan zij belangrijk vinden dat anderen dit ook weten, omdat werken in de zorgsector vaak zoveel meer is. Er zijn reclamespots voor radio en tv gemaakt, commercials voor bioscopen en er is veel aandacht op social media.

Meer info, foto's en verhalen vindt u onder andere op www.ontdekdezorg.nl. Ook vindt u op de social media met hashtag #IkZorg informatie en reacties over de campagne. 

Verhalen van onze medewerkers


    Keurmerken
    Keurmerk ANBI Keurmerk Calibris
    Partnerschappen
    ROC Friese Poort Friesland College Stenden hogeschool UMCG Tjongerschans ziekenhuis Heerenveen

    Voor vragen over zorg en behandeling neem
    contact op met ons Klantadviescentrum:

    T 088 - 24 44 250
    E klantadvies@meriant.nl

    Voor andere vragen bekijk: CONTACT

    Meriant maakt deel uit vanalliade logo
    Inloggen
    Sitemap / Privacy / Disclaimer / Pers / Voorleesfunctie

    Eva

    414 - 10139 - kopie_edited.jpg
    Functie: Zorgcoördinator, verpleegkundige in opleiding

    Eigenlijk ben ik door toeval in de zorg terecht gekomen. Ik kreeg een tijdelijke baan als schoonmaakster in een ziekenhuis, op een geriatrische afdeling. Daar mocht ik me natuurlijk niet met de zorg bemoeien, maar ik zag wel van alles. En het raakte me: de oudere mensen, hun kwetsbaarheid, de gezelligheid aan tafel. Soms hielp ik mee met eten geven - het was maar eenvoudig, maar ik vond het zó leuk.

    Daarna ging het snel. Ik deed de MBO-opleiding Verpleegkundige, en werk sindsdien in een verzorgingshuis. Inmiddels doe ik ook HBO-V, en ben ik zorgcoördinator. In die positie ben ik voor cliënten, familie en behandelaars het aanspreekpunt.

    Als verpleegkundige ben je in de positie om mensen te mogen helpen, als ze het niet meer zelf kunnen. Het is een cliché, maar waar: dit is dankbaar werk.
    Zelf vind ik het belangrijk om zorg zo persoonlijk mogelijk te maken. Als ik een nieuwe bewoner zie, vraag ik me altijd af: wie was je vroeger? Wat vond je vroeger leuk, of belangrijk? Mensen die in dementie zijn verzonken, vertellen dat niet uit zichzelf. Soms lukt het om bij mensen een snaar te raken, en dat vind ik echt fantastisch om te zien. Als je voor iemand zorgt, wil je diegene het gevoel geven dat hij er toe doet. Een bewoonster van mijn afdeling zegt vaak tegen mij: “Oh, Eva, wat fijn dat je er bent!” Als je bij een bewoner, ondanks de dementie, toch een blijvende indruk kan achterlaten, dan weet je dat je je werk goed doet.

    Anke

    415 - 10115_edited.jpg
    Functie: Begeleider dagbesteding

    Als begeleider dagbesteding zorg ik ervoor dat mensen overdag iets kunnen doen waar ze blij van worden. Dat kan van alles zijn: lezen, spelletjes, een uitstapje.
    Mijn uitgangspunt is: wie ben je? Wat vind je leuk, waar word je gelukkig van? Sommige mensen kunnen het goed vertellen, soms is het de familie die ons nader laat kennismaken met de bewoner.

    Ik krijg altijd veel energie van de verrassende situaties die je in dit werk meemaakt. Laatst reden we met een groepje bewoners in een paardentram, toen een demente mevrouw, die normaal gesproken altijd stilletjes was, plotseling naar een boerderij en een weiland wees: “Daar heb ik gewoond, en daar speelde ik altijd.” Er kwam een heel verhaal los: over haar jeugd, haar ouders, de boerderij, de natuur. Na afloop ben ik naar haar Verzorgende gegaan, om te kijken wat we hiermee konden doen. Inmiddels is het leefplan van deze mevrouw aangepast, en gaan vrijwilligers veel meer met haar naar buiten.

    Mensen denken wel eens dat het saai is om met ouderen te werken, maar dit is verre van saai. En ook niet moeilijk. Als je de mens echt zíet, dan is er altijd een verhaal, hoe dement of beperkt iemand ook is. En als je dan vervolgens ook iets met zijn of haar verhaal kunt doen - zingen, vissen, breien, lezen, dieren aaien, wat dan ook - dan wordt het leven toch veel leuker?

    Dick

    416 - 10049_edited.jpg
    Functie: Verpleegkundige en zorgcoördinator

    Toen ik ooit begon in de zorg, in 1980, had ik voor ogen dat ik in de zorg mensen kon helpen herstellen, zodat ze zelf verder konden, en hun eigen keuzes konden maken. Dat was toen mijn drive, en eigenlijk nog steeds.

    Het ligt misschien ook wel voor de hand: je wil je leven toch leven zoals jij dat wil? Al is dat in een verpleeghuis niet altijd makkelijk. Als verpleegkundige probeer je mensen te helpen om hun leven te leiden, zo dicht mogelijk bij wat nog mogelijk is. Daar praat ik veel over met cliënten: wat wil je graag, wat kan je nog, en waarbij kan ik je helpen, zodat je nog energie overhoudt om iets te doen wat jij zinvol vindt? Ik heb die een cliënt zoveel mogelijk alles zelf wil doen, maar ik heb ook een cliënt die ik help bij het wassen en aankleden, zodat hij er nog energiek bij kan zitten als zijn familie op bezoek komt.

    Als verpleegkundige ben je er voor de dagelijkse zorg, maar net zo veel voor de mentale ondersteuning. Als een cliënt de dag start met een gevoel van: “Zo hoeft het van mij niet meer”, dan ben jij degene die luistert, analyseert, en wijst op wat er allemaal nog wél kan, en wat wél is gelukt. Uiteindelijk ga je altijd samen op zoek naar het meest haalbare.